#پنجگانی
#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا
ته هَنتا، سرخِ لو ره اُو نَزو په
بلنــدِ گیسّه دوش ِ رو نَزو په
نِماشون خِرما چشّه خُو نَزو په
فنا کاندی دل و ایمونّه#خجه
اگر نفس بَمونده سو نزو په
#برگردان
تو هنوز لبهای سرخت را آب نزده
گیسوی بلند را روی دوش ات نینداخته
غروب چشم های خرمایی را به خواب نزده
دل و ایمان مرا به فنا می دهی #خجّه
اگر نفسی برایم بماند تا طلوع صبح نزده
#دوبیتی_تبری
ندومبه #خجه ی گِس چه دَکِتوُ
ملاله دیم شُونه فِنر کانده سو
فِنر ره زمبه پف ماه ره کامبه خو
نَوینه کدخدای حال بَهیتوُ
#برگردان_به_فارسی
نمیدانم چرا #خجه سگرمه هایش افتاده است
با صورتی پر ملال فانوس روشن میکند
فانوس را فوت میکنم و ماه را خواب میکنم
تا نبیند که کدخدا هم حالش گرفته است
#روح اله نظرنژاد-کدخدا
#غزل_تبری
#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا
#عنوان_راه ور نده
# وزن_شعر _فاعلات_فاعلاتن_فاعلن
نرمه نرمه، بِفته می، افشون نکان
کِچکِ گردِ دیمه اَی خندون نکان
موی هایت را که نرم بافتی به آرامی پریشان نکن/
صورت کوچک و گردت را پراز خنده نکن
پِکّه پّکِه زَنده می دل شُوم اّ روز
وسّه وسّه بُسّه دل زندون نکان
تاپ تاپ دلم می تپد شب و روز
بسّه بسه تمام کن دیگر دل ِ پاره شده ام را زندانی نکن
تِپّه تّپِه چشّ ِ سَر اسلی نَشند
خون نکان می دلّه اَی تیفون نکان
قطره قطره به چشم ام اشک نریز
دلم را خون نکن و طوفانی اش نکن
تی بلارِ اَی شی راه رِ وَر نَده
اِسْبه اِسْبه دندونا قندون نکان
فدای تو بشوم باز مسیرت را از سمت من عوض نکن
و دندان های سپیدت را به شکل قندان نکن(به من نخند)
فِسّه فِسّه می نَفِس زَنده تِه وه
لَ لِه وا جه دلّه سرگردون نکان
صدای فس فس نفس های من برای توست
با صدای نی دلم را سرگردان نکن
تی بلا می سَر نشو ، نَیْرِم ، نِرا
خنده خنده دلّه اَسّر خون نکان
بلای تو نثار سر من نرو بی محلی نکن ،بیا
با خنده هایت دلم را دوباره خونین نکن
بی تِه دُونْدی نَزّومه خُوچِک بِرا
تش هِدا تِتمّ ِ، او قیلون، نکان
بی تو می دانی لحظه ای چشم بر هم نگذاشتم
توتون سوخته را آماده برای قلیان نکن
کدخدا جه اَت کمی لنگِش بِرا
پِسْپِلیکِ شو حنا بندون نکان
با کدخدا کمی همراهی کن (تند نرو)
در کوتاه شبی حنا بندان نکن
بی تو به تن جان نرسد
بی تو به تن جان نرسد، در تن من جان همه تو
هر که به هر جان همه تو، هم سر و سامان همه تو
من همه تو، دل همه تو ،جان همه تو، تو همه تو
زنده بنامت دل و جان ، دولت ایمان همه تو
تا که به دریات زدم تشنه ی سیراب شدم
علت طوفان تب من حال پریشان همه تو
شعر منی شور منی مقصد و منظور منی
دیده ی کم نور مرا نور فراوان همه تو
غرقه به لبخندِ توام ویل شکرخنده توام
دام توام بند توام چاه زنخدان همه تو
کفرمنی دین منی مشهد شیرین منی
کامی و ناکام توام رشک خراسان همه تو
واله و سرگشته شدم قمری لب بسته شدم
سالک دل خسته شدم جان پریشان همه تو
گر چه ز من دَم زَند این ،میل خرابی کند این
کفر دود در پی دین راه گریزان همه تو
شور تو آواز تویی ساریه ، شیراز تویی
لَ له تویی ساز تویی ،شواشِ باران همه تو
پ ن :
لَ له = نی چوپان
شواش = خبر رسان خوش
شاعر : کدخدا_نظرنژاد
-
به استقبال غزل استاد حسین منزوی سروده شد