بهار بک و بو (عطر و بوی بهار)
1_ اَی بِموئه ته بهار بِک و بو
بُورده مِه تِرکانش و مِی تن تو
2_ نِماشون صبح زلال بونه ته جا
صِواحی بونه اَمه تارِما شو
3- ته بِلاره ته قدمگاه می چشا
بِرا تا گوم بَواشه این خِت و خو
4_ دِفرازن سبز علم ساریه سر
تِی پَلی ندارمی تِپّه آبرو
5_ کُجه شونی هرجا شومبه تِه دری
گِرنه نور ته لینگ رَج جه اَلبسو
6_نوجِ روجائی صواحی دارِ سر
یاد بیارده شِه خونش ر تِرتِرو
7_ تیساچو بَیّه می دل دشت دله
گی زِلیک میچکا بَزو مه سر و رو
8_اَنده بد بَیمی و بد هاکاردمی
اما رِ وَنگ هاکانی ندارمی رو
9_ قدیما گندم سبز رو بِیمی
اِسا بَیمی شالی یِ زردِ پَخو
شعر : کدخدا
برگردان به پارسی:
1_ دوباره عطر و بوی بهار آمد
از تنم درد و غم و تب خارج شد
2-غروب به صبح پاک تبدیل می شود از آمدنت
وشب تاریک ما تبدیل به روشنایی صبح میشود
3_ فدایت شوم چشمانم قدمگاه تو باشد
بیا تا از بین برود این رخوت و خواب آلودگی
4-برافراشته کن علم سبز محمدی بر بالای ساریه(ساری)
در پیش گاه تو اگرچه قطره ای آبرو نداریم
5_ به کجا میروی که هرجا میروم ترا میبینم
از رد پای رفتن تو نور میگیرد آذرخش
6_ روشنای اولیه ستاره صبح (روجا) هستی از روی درخت
قمری بیاد آورده دوباره صدای خواندنش را
7_ دل من چوب خشک وسط مزرعه شده (مترسک)
که گنجشک ها بر شانه و صورتم فضله میریزند
8_ آنقدر بد شده ایم و بدی کرده ایم
که اگه صدایمان بکنی از خجالت روی آمدن نداریم
9_ قدیما صورتمان چون گندم ها سبز بود
اما الان زرد و توخالی شدیم مثل سبوس شالی
https://telegram.me/nazarnezhad_kadkhoda2